Er worden over ons werk veel vragen gesteld en er zijn er maar weinig die ik niet kan beantwoorden. Er is wel een vraag die ik heel lastig vind om te krijgen. Het is de vraag: ‘is het druk?’

Ik zie een trend bij uitvaarten: een collecte voor een goed doel.
Vaak is het goede doel gekozen op basis van wat de overledene heeft meegemaakt; er wordt geld ingezameld voor de stichting die onderzoek doet naar de ziekte die iemand heeft gehad of er wordt geld verzameld voor de Stichting Wensambulance, een stichting die een laatste rit voor een ernstig ziek persoon mogelijk maakt.

Als het goed is, is een uitvaart persoonlijk. En daar bedoel ik mee dat hij past bij degene die is overleden en degenen die hij of zij achterlaat. Dat je glimlacht omdat je hem of haar in het afscheid herkent: ‘ja, zo was hij.’

Bij uitvaartkosten denken veel mensen het eerst aan de kist. Het is het enige onderdeel waarbij naasten al jaren naar de prijs vragen. Veel mensen denken dat een kartonnen kist het goedkoopst is. Dat is helaas niet juist en karton mag in een crematorium niet gebruikt worden.

Als we naasten hebben begeleid bij een uitvaart vragen we hen na de uitvaart in een enquête hoe men onze dienstverlening heeft ervaren en of men nog tips voor ons heeft. We zijn blij te concluderen dat onze hulp gemiddeld met een 9,4 wordt gewaardeerd en vinden het fijn als mensen een mooie suggestie hebben voor aanvulling van onze service.

Bij veel uitvaarten worden bloemen meegenomen. Bloemen zijn een teken van genegenheid en daardoor heel fijn om mee te nemen naar een afscheid. Het geven van de bloemen is een ritueel op zich en bij de samenkomst zijn de bloemen een mooi gezicht rond de baar, maar wat doe je er na die tijd mee?

‘Gecondoleerd; wat een naar woord is dat,
hebben ze daar geen ander woord voor?’ Deze
vraag heb ik al heel vaak gekregen. Of er een
ander woord voor is? Jawel. Sterkte misschien.
Of een zin: ‘ik leef met je mee’, of ‘ik weet
niet wat ik zeggen moet’. Of een gebaar; een
omhelzing?

Ik merk vaker dan ik zou wensen dat er nog veel onbekend is over mogelijkheden bij afscheid nemen. Ik was onlangs bij een mevrouw wiens overleden echtgenoot bij ons in het Afscheidshuis op bed opgebaard had gelegen. Familie en vrienden hadden hem daar bezocht en een aantal was verbaasd dat een opbaring op bed bij ons mogelijk is.